بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) چیست؟
بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) چیست؟
بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) معیاری از عملکرد مالی است که از تقسیم سود خالص بر حقوق صاحبان سهام محاسبه می شود. از آنجایی که حقوق صاحبان سهام برابر با دارایی های شرکت منهای بدهی آن است، ROE بازده خالص دارایی ها در نظر گرفته می شود.
ROE معیاری برای سنجش سودآوری یک شرکت و میزان کارآمدی آن در ایجاد سود در نظر گرفته می شود. هر چه ROE بالاتر باشد، مدیریت یک شرکت در ایجاد درآمد و رشد از تامین مالی سهام آن کارآمدتر است.
بازده سهام (ROE)
ROE به صورت درصد بیان می شود و اگر سود خالص و حقوق صاحبان سهام هر دو اعداد مثبت باشند، برای هر شرکتی قابل محاسبه است. سود خالص قبل از سود پرداختی به سهامداران عادی و پس از سود سهام به سهامداران ممتاز و سود به وام دهندگان محاسبه می شود.
درآمد خالص مقدار درآمد، هزینه های خالص و مالیاتی است که یک شرکت برای یک دوره معین ایجاد می کند. میانگین حقوق صاحبان سهام با اضافه کردن حقوق صاحبان سهام در ابتدای دوره محاسبه می شود.
شروع و پایان دوره باید با دوره ای که در طی آن درآمد خالص به دست می آید منطبق باشد.
درآمد خالص در آخرین سال مالی کامل یا 12 ماه پس از آن، در صورت سود و زیان یافت می شود – مجموع فعالیت های مالی در آن دوره. حقوق صاحبان سهام از ترازنامه ناشی می شود – تراز جاری کل تاریخچه تغییرات دارایی ها و بدهی های شرکت.
بهترین روش محاسبه ROE بر اساس میانگین حقوق صاحبان سهام در یک دوره به دلیل عدم تطابق بین صورت سود و زیان و ترازنامه است.
محاسبه بازده حقوق صاحبان سهام (ROE)
ROE با مقایسه نسبت درآمد خالص در برابر مقدار حقوق صاحبان سهام محاسبه می شود. به صورت زیر محاسبه می شود:
ROE = درآمد خالص تقسیم بر حقوق صاحبان سهام
درآمد خالص به عنوان تفاوت بین درآمد خالص و کلیه هزینه ها از جمله بهره و مالیات محاسبه می شود. این محافظه کارانه ترین اندازه گیری برای تجزیه و تحلیل یک شرکت است زیرا هزینه های بیشتری را نسبت به سایر اندازه گیری های سودآوری مانند درآمد ناخالص یا درآمد عملیاتی کسر می کند.
از آنجایی که درآمد خالص در یک دوره زمانی به دست می‌آید و حقوق صاحبان سهام یک حساب ترازنامه است که اغلب در یک دوره خاص گزارش می‌شود، یک تحلیلگر باید تراز متوسط حقوق صاحبان سهام را در نظر بگیرد. این اغلب با گرفتن میانگین بین مانده ابتدایی و پایانی سهام انجام می شود.
بازده سهام به شما چه می گوید
اینکه یک ROE خوب یا بد در نظر گرفته شود به چیزی که در بین همتایان سهام عادی است بستگی دارد. به عنوان مثال، شرکت های آب و برق دارایی ها و بدهی های زیادی در ترازنامه در مقایسه با مقدار نسبتا کمی از درآمد خالص دارند. یک ROE معمولی در بخش خدمات می تواند 10٪ یا کمتر باشد. یک شرکت فناوری یا خرده‌فروشی با حساب‌های ترازنامه کوچک‌تر نسبت به درآمد خالص ممکن است سطوح ROE طبیعی 18٪ یا بیشتر داشته باشد.
یک قانون سرانگشتی خوب این است که ROE را هدف قرار دهید که برابر یا کمی بالاتر از میانگین برای بخش شرکت – کسانی که در یک تجارت هستند – باشد. به عنوان مثال، فرض کنید یک شرکت، TechCo، ROE ثابت 18٪ را در چند سال گذشته در مقایسه با میانگین همتایان خود، که 15٪ بود، حفظ کرده است. یک سرمایه گذار می تواند نتیجه بگیرد که مدیریت TechCo در استفاده از دارایی های شرکت برای ایجاد سود بالاتر از حد متوسط است.
نسبت ROE نسبتاً بالا یا پایین به طور قابل توجهی از یک گروه صنعتی یا بخش دیگر متفاوت است. با این حال، یک میانبر متداول برای سرمایه گذاران این است که بازده سهام نزدیک به میانگین بلندمدت S&P 500 (در سه ماهه چهارم 2022، 13.29 درصد) را به عنوان یک نسبت قابل قبول و هر چیزی کمتر از 10 درصد را به عنوان ضعیف در نظر بگیرند.
بازده سهام و عملکرد سهام
نرخ رشد پایدار و نرخ رشد سود تقسیمی را می توان با استفاده از ROE تخمین زد، با این فرض که این نسبت تقریباً در یک راستا یا کمی بالاتر از میانگین گروه همتا باشد. اگرچه ممکن است چالش‌هایی وجود داشته باشد، ROE می‌تواند نقطه شروع خوبی برای توسعه تخمین‌های آتی نرخ رشد سهام و نرخ رشد سود سهام باشد. این دو محاسبه توابع یکدیگر هستند و می توان از آنها برای مقایسه آسانتر بین شرکت های مشابه استفاده کرد.
برای تخمین نرخ رشد آتی شرکت، ROE را در نسبت نگهداری شرکت ضرب کنید. نسبت حفظ درصدی از درآمد خالص است که توسط شرکت برای تأمین مالی رشد آتی نگهداری یا مجدداً سرمایه گذاری می شود.
ROE و نرخ رشد پایدار
فرض کنید دو شرکت با ROE یکسان و سود خالص اما نسبت های نگهداری متفاوت وجود دارد. این بدان معناست که هر کدام از آنها نرخ رشد پایدار متفاوتی (SGR) خواهند داشت. SGR نرخی است که یک شرکت می تواند بدون نیاز به قرض گرفتن پول برای تامین مالی آن رشد رشد کند. فرمول محاسبه SGR ROE برابر نسبت حفظ (یا ROE برابر یک منهای نسبت پرداخت) است.
به عنوان مثال، شرکت A دارای ROE =15٪ و دارای نسبت نگهداری 70٪ است. کسب و کار B همچنین دارای ROE= 15٪ است اما نسبت نگهداری 90٪ دارد. برای شرکت A، نرخ رشد پایدار 10.5٪ (15٪ * 70٪) است. SGR کسب و کار B =13.5٪ (15٪ * 90٪) است.
سهامی که با سرعت کمتری نسبت به نرخ پایدار رشد می‌کند، ممکن است کمتر از قیمت واقعی ارزش‌گذاری شود، یا ممکن است بازار ریسک‌های کلیدی را در نظر بگیرد. در هر صورت، نرخ رشد بسیار بالاتر یا کمتر از نرخ پایدار مستلزم بررسی بیشتر است.
استفاده از بازده حقوق صاحبان سهام برای شناسایی مشکلات
منطقی است که تعجب کنیم که چرا یک ROE متوسط یا کمی بالاتر از میانگین ترجیح داده می شود تا ROE که دو، سه برابر یا حتی بالاتر از میانگین گروه همتای خود باشد. آیا سهام با ROE بسیار بالا ارزش بهتری ندارند؟
گاهی اوقات یک ROE بسیار بالا چیز خوبی است اگر درآمد خالص در مقایسه با حقوق صاحبان سهام بسیار زیاد باشد زیرا عملکرد یک شرکت بسیار قوی است. با این حال، ROE بسیار بالا اغلب به دلیل یک حساب سهام کوچک در مقایسه با درآمد خالص است که نشان دهنده ریسک است.
سودهای ناسازگار
اولین مشکل بالقوه با ROE بالا می تواند سودهای ناسازگار باشد. تصور کنید که شرکت ولیز، چندین سال است که سودآور نیست. زیان هر سال در ترازنامه در بخش حقوق صاحبان سهام به عنوان “زیان انباشته” ثبت می شود. این زیان ها ارزش منفی دارند و ارزش حقوق صاحبان سهام را کاهش می دهند.
حال، فرض کنید که شرکت ولیز در سال اخیر یک سود بادآورده داشته است و به سوددهی بازگشته است. مخرج در محاسبه ROE اکنون پس از چندین سال ضرر، بسیار کوچک است، که باعث می شود ROE آن به طرز گمراه کننده ای بالا باشد.
بدهی مازاد
موضوع دومی که می تواند باعث ROE بالا شود بدهی مازاد است. اگر شرکتی به شدت وام گرفته باشد، می تواند ROE را افزایش دهد زیرا حقوق صاحبان سهام برابر با دارایی ها منهای بدهی است. هر چه یک شرکت بدهی بیشتری داشته باشد، ارزش سهام کاهش می یابد. یک سناریوی رایج زمانی است که یک شرکت مقادیر زیادی بدهی را برای بازخرید سهام خود وام می گیرد. این می تواند سود هر سهم (EPS) را افزایش دهد، اما بر عملکرد واقعی یا نرخ رشد تأثیر نمی گذارد.
درآمد خالص منفی
در نهایت، سود خالص منفی و حقوق صاحبان سهام منفی می‌تواند یک ROE مصنوعی بالا ایجاد کند. با این حال، اگر شرکتی زیان خالص یا حقوق صاحبان سهام منفی داشته باشد، ROE نباید محاسبه شود.
اگر ارزش حقوق صاحبان سهام منفی باشد، رایج ترین موضوع بدهی بیش از حد یا سودآوری ناسازگار است. با این حال، برای شرکت‌هایی که سودآور هستند و از جریان نقدی برای بازخرید سهام خود استفاده می‌کنند، استثناهایی برای آن قاعده وجود دارد. برای بسیاری از شرکت‌ها، این جایگزینی برای پرداخت سود سهام است و در نهایت می‌تواند ارزش ویژه را کاهش دهد (بایبک‌ها از حقوق صاحبان سهام کم می‌شود) تا محاسبه منفی شود.
در همه موارد، سطوح ROE منفی یا بسیار بالا باید به عنوان یک علامت هشدار دهنده در نظر گرفته شود که ارزش بررسی دارد. در موارد نادر، یک نسبت ROE منفی می‌تواند به دلیل برنامه خرید سهام با پشتیبانی جریان نقدی و مدیریت عالی باشد، اما این نتیجه محتمل‌تر است. در هر صورت، شرکتی با ROE منفی را نمی توان در مقابل سایر سهام با نسبت ROE مثبت ارزیابی کرد.
محدودیت های بازده حقوق صاحبان سهام
ROE بالا ممکن است همیشه مثبت نباشد. یک ROE بزرگ می تواند نشان دهنده تعدادی از مسائل باشد – مانند سود ناسازگار یا بدهی بیش از حد. ROE که به طور گسترده از یک دوره به دوره دیگر تغییر می کند، ممکن است نشانگر استفاده ناسازگار از روش های حسابداری باشد.
ROE منفی به دلیل زیان خالص شرکت یا حقوق صاحبان سهام منفی نمی تواند برای تجزیه و تحلیل شرکت استفاده شود و همچنین نمی توان از آن برای مقایسه با شرکت هایی با ROE مثبت استفاده کرد. اصطلاح ROE در این شرایط یک نام اشتباه است زیرا بازگشتی وجود ندارد. طبقه بندی مناسب تر این است که در نظر گرفتن میزان زیان در حقوق صاحبان سهام.
ROE اغلب نمی تواند برای مقایسه شرکت های مختلف در صنایع مختلف استفاده شود. ROE در بخش‌های مختلف متفاوت است، به خصوص که شرکت‌ها دارای حاشیه عملیاتی و ساختارهای مالی متفاوتی هستند. علاوه بر این، شرکت‌های بزرگ‌تر با کارایی بیشتر ممکن است با شرکت‌های جوان‌تر قابل مقایسه نباشند.
مانند تمام ابزارهای مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل سرمایه گذاری، ROE تنها یکی از بسیاری از معیارهای موجود است که تنها بخشی از کل مالی یک شرکت را مشخص می کند. استفاده از ترکیبی از معیارهای مالی برای درک کامل سلامت مالی یک شرکت قبل از سرمایه گذاری بسیار مهم است.
بازده حقوق صاحبان سهام در مقابل بازده سرمایه سرمایه گذاری شده
اگرچه ROE به این می‌پردازد که یک شرکت چقدر سود می‌تواند نسبت به حقوق صاحبان سهام ایجاد کند، بازده سرمایه سرمایه‌گذاری شده (ROIC) این محاسبه را چند قدم جلوتر می‌برد.
هدف ROIC این است که مقدار پول پس از سود سهام شرکت را بر اساس تمام منابع سرمایه خود که شامل حقوق صاحبان سهام و بدهی است، محاسبه کند. ROE به چگونگی استفاده یک شرکت از حقوق صاحبان سهام می پردازد در حالی که ROIC به این معنی است که تعیین کند یک شرکت تا چه اندازه از تمام سرمایه موجود خود برای کسب درآمد استفاده می کند.
ROE خوب چیست؟
مانند سایر معیارهای عملکرد، آنچه به عنوان ROE “خوب” محسوب می شود به صنعت و رقبای شرکت بستگی دارد. اگرچه ROE بلند مدت برای ده شرکت برتر S&P 500 به طور متوسط حدود 18.6 درصد بوده است، صنایع خاص می توانند به طور قابل توجهی بالاتر یا پایین تر باشند.
اگر همه چیز برابر باشد، اگر صنعتی به شدت رقابتی باشد و برای ایجاد درآمد به دارایی های قابل توجهی نیاز داشته باشد، احتمالاً میانگین ROE پایین تری خواهد داشت. از سوی دیگر، صنایعی که بازیگران نسبتا کمی دارند و تنها به دارایی های محدودی برای تولید درآمد نیاز است، ممکن است میانگین ROE بالاتری را نشان دهند.
چگونه ROE را محاسبه می کنید؟
برای محاسبه ROE، تحلیلگران به سادگی درآمد خالص شرکت را بر میانگین حقوق صاحبان سهام تقسیم می کنند. از آنجایی که حقوق صاحبان سهام برابر با دارایی ها منهای بدهی ها است، ROE اساساً معیاری از بازده تولید شده از خالص دارایی های شرکت است. از آنجایی که رقم حقوق صاحبان سهام می تواند در طول دوره حسابداری مورد نظر نوسان داشته باشد، از میانگین حقوق صاحبان سهام استفاده می شود.
تفاوت بین بازده دارایی (ROA) و ROE چیست؟
بازده دارایی ها (ROA) و ROE از این نظر مشابه هستند که هر دو در تلاش هستند تا میزان سودآوری شرکت را بسنجند. با این حال، در حالی که ROE سود خالص را با دارایی های خالص شرکت مقایسه می کند، ROA سود خالص را بدون کسر بدهی های شرکت به تنهایی با دارایی های شرکت مقایسه می کند. در هر دو مورد، شرکت‌هایی در صنایعی که عملیات در آنها به دارایی‌های قابل توجهی نیاز دارد، احتمالاً میانگین بازدهی کمتری از خود نشان خواهند داد.
اگر ROE منفی باشد چه اتفاقی می افتد؟
اگر ROE یک شرکت منفی باشد، به این معنی است که درآمد خالص منفی برای دوره مورد نظر (یعنی زیان) وجود داشته است. این بدان معناست که سهامداران در سرمایه گذاری خود در شرکت ضرر می کنند. برای شرکت های جدید و در حال رشد، اغلب انتظار می رود ROE منفی باشد. با این حال، اگر ROE منفی باقی بماند، می تواند نشانه ای از مشکل باشد.
چه چیزی باعث افزایش ROE می شود؟
ROE با افزایش درآمد خالص افزایش می‌یابد و بقیه برابر هستند. راه دیگر برای افزایش ROE کاهش ارزش حقوق صاحبان سهام است. از آنجایی که حقوق صاحبان سهام برابر است با دارایی ها منهای بدهی ها، افزایش بدهی ها (به عنوان مثال، تامین مالی بیشتر از طریق بدهی) یکی از راه های افزایش مصنوعی ROE بدون لزوم افزایش سودآوری است. اگر از آن بدهی برای بازپرداخت سهام استفاده شود، این می تواند تقویت شود و به طور موثر مقدار سهام موجود را کاهش دهد.
نتیجه گیری
بازده حقوق صاحبان سهام یک معیار مالی رایج است که میزان درآمد یک شرکت را در مقایسه با کل حقوق صاحبان سهام مقایسه می کند. اگرچه ROE می تواند به شما بگوید که یک شرکت تا چه اندازه از منابع برای تولید سود استفاده می کند، کل ساختار مالی، صنعت یا عملکرد شرکت را در مقابل رقابت بدون تجزیه و تحلیل بیشتر در نظر نمی گیرد.
این پست هم برای شما مفید خواهد بود :
