سقوط ناگهانی (فلش _کرش)

هیچ چیز مانند مشاهده سقوط قیمت سهام بدون هیچ دلیل آشکار غافلگیر کننده نیست. چگونه ممکن است در روزی که خبری از ریسک نیست، ارزش سهام سقوط کند؟ گاهی اوقات کل بازار فرو می ریزد، اما اغلب سقوط ها به سهام منفرد محدود می شود. گاهی اوقات، قیمت در طول روز بهبود می یابد و سرمایه گذاران را وادار می کند تا در مورد علل این پدیده سوال کنند این. فصل به تشریح پدیده می پردازد.

سقوط ناگهانی یک بازده روزانه منفی قابل توجه همراه با نوسانات روزانه بالا است که در مجموع به عنوان نوسان شدید نزولی شناخته می شود. یک سقوط ناگهانی لزوما شامل چندین ابزار مالی نمی شود. ممکن است تنها بر یک سهام، اوراق قرضه یا قرارداد آتی تأثیر بگذارد.

برای پیچیده تر کردن مسائل، نوسانات بالا به تنهایی سقوط را تضمین نمی کند. برای اینکه یک روز پر نوسان به روز سقوط تبدیل شود، قیمت دارایی مورد بررسی باید به میزان قابل توجهی کاهش یابد. تعداد کمی از سرمایه گذاران را می توان شنید که از رالی های فلش شکایت کنند، زمانی که قیمت به طور قابل توجهی در روز افزایش می یابد.

به همین ترتیب، یک ضرر شدید در طول روز به تنهایی ممکن است فقط یک “سقوط” در نظر گرفته شود و ممکن است یک سقوط ناگهانی باشد یا نباشد. اکثر رویدادهای بازار که معمولاً به عنوان سقوط ناگهانی در نظر گرفته می شوند، با تغییر یا اصلاح شدید قیمت ها مشخص می شوند. به عنوان مثال، در جریان سقوط ناگهانی بدنام در 6 می 2010، بازارها عمدتاً تا پایان روز از زیان های روزانه بهبود یافتند. کاهش شدید قیمت ها به تنهایی ممکن است یادآور یک تصادف سنتی تر مانند حادثه اکتبر 1987 باشد و نه یک سقوط ناگهانی در روزگار مدرن.

در طول فلش_کرش چه اتفاقی می افتد؟

فلش_کرش یک اتفاق مکرر است. تنها در شاخص میانگین صنعتی داوجونز (DJIA)، قیمت‌های کل روزانه در 431 روز معاملاتی جداگانه از سال 1985 تا کنون حداقل 2 درصد کاهش یافته است. به عنوان مثال، سهام مشترک IBM از سال 1985 حداقل 2 درصد و 966 بار افت روزانه داشته است که تقریباً دو برابر تعداد سقوط‌های بازار است. بیایید این سؤال را در نظر بگیریم که چرا و چگونه سقوط قیمت در اوراق بهادار منفرد گاهی منجر به سقوط در سطح بازار می شود و گاهی اوقات با یک مثال خاص از سقوط ناگهانی در 15 اکتبر 2014.

ابتدا چند آمار فلش_کرش را مرور خواهیم کرد. همانطور که در شکل 6.1 نشان داده شده است، تعداد سقوط ناگهانی در سراسر بازار در سال از سالی به سال دیگر متفاوت بوده است. دوره‌هایی که کمترین سقوط‌های ناگهانی را داشتند شامل سال‌های 1992-1995، 2004-2006، و 2012 تاکنون بودند که تقریباً با دوره‌های توسعه اقتصادی در بازارهای ایالات متحده مطابقت دارد.

وقوع فلش_کرش در هر سال در اوراق بهادار منفرد، به عنوان مثال سهام IBM، با تعداد وقوع فلش_کرش سالانه در بازارها به طور کلی مرتبط است و در دوره 1985-2015 برای IBM (در رابطه با بازار) به 59 درصد رسیده است. با این حال، همانطور که شکل 6.2 نشان می‌دهد، سقوط‌های ناگهانی در سهام تکی بسیار زیادتر باقی می‌مانند، با این حال همه سقوط‌های تکی جداگانه به همه‌گیری‌های بازار تبدیل نمی‌شوند. خطر سقوط ناگهانی در سطح بازار و در سطح امنیت فردی این است که هر دو از سال 2008 در حال کاهش بوده اند.

منحنی هایی که تعداد سقوط ناگهانی را در شاخص میانگین صنعتی داوجونز در سال نشان می دهد.

شکل 1- تعداد سقوط ناگهانی در شاخص میانگین صنعتی داوجونز در سال. سقوط ناگهانی به‌عنوان درصد زیان روزانه در شاخص DJIA از بازار باز تا پایین‌ترین سطح روزانه که به ترتیب از -0.5 درصد، -1 درصد و -2 درصد بیشتر است، تعریف می‌شوند.

شکل 2-تعداد فلش_کرش در IBM در سال، به عنوان درصد ضرر در سهام IBM از بازار باز تا پایین ترین سطح روزانه تعریف شده است.

فلش_کرش همچنین ممکن است به دلیل الگوریتم‌های ضعیف نوشته شده و متعاقباً فراری باشد. با این حال، اکثر سقوط‌های ناگهانی در یک ابزار مالی قرار می‌گیرند و لزوماً باعث ایجاد یک بیماری همه‌گیر در بازار نمی‌شوند.

فلش_کرش در سطح بازار چگونه رخ می دهد؟

برخی از محققان منحنی‌هایی را نشان می‌دهند که تعداد سقوط ناگهانی در IBM در سال را نشان می‌دهد که به عنوان درصدی از دست دادن سهام IBM از بازار باز تا پایین‌ترین حد روزانه تعریف می‌شود.

شکل 2 تعداد فلش_کرش در IBM در سال، به عنوان درصد ضرر در سهام IBM از بازار باز تا پایین ترین سطح روزانه تعریف شده است.

فلش_کرش در سطح بازار چگونه رخ می دهد؟ برخی از محققان بر این باورند که ETF ها حداقل تا حدی مسئول سقوط های ناگهانی بازار هستند. این محصولات مالی به عنوان یک سرمایه گذاری غیرفعال در نظر گرفته می شوند و صرفاً برای ردیابی شاخص های تعیین شده الزامی هستند. با این حال، ETF ها همچنین می توانند در نوسانات شدید روزانه نقش داشته باشند.

ETFها به عنوان سرمایه‌گذاری‌های غیرفعال معروف شدند که صاحبان آن‌ها از تنوع با هزینه بسیار پایین‌تری نسبت به صندوق‌های متقابل سنتی یا حتی یک صندوق تامینی لذت می‌برند. ETFهای امروزی که توسط یک مدیر سرمایه گذاری صادر می شود که کارمزدهای اندکی را برای مدیریت صندوق جمع آوری می کند، در اشکال، اندازه ها و طعم ها متفاوت است و به نظر می رسد که در بیشتر پرتفوی های قابل تصور است.

سرمایه گذاران حتی می توانند از طریق صندوق های سرمایه گذاری به گزینه های جایگزین دسترسی داشته باشند. ETF های کلاسیک شامل مواردی هستند که S&P500 (NYSE:SPY) و سایر شاخص های رایج را ردیابی می کنند.

برخی از ETF ها موضوعی هستند: اگر تنباکو را دوست ندارید، یک ETF برای شما وجود دارد. برای مثال، ETF مسئولیت اجتماعی «شرکت‌هایی را که فعالیت‌های تجاری مهمی شامل الکل، تنباکو، اسلحه گرم، قمار، انرژی هسته‌ای یا سلاح‌های نظامی دارند مستثنی می‌کند.» مانند انرژی خورشیدی؟ یک ETF برای شما وجود دارد!«شرکت‌های عمدتاً انرژی پاک (بادی، خورشیدی، سلول‌های سوختی و سوخت‌های زیستی) را پوشش می‌دهد.»

موسسه سرمایه گذاری تخمین می زند که تا دسامبر 2014، 1411 ETF در بازارهای ایالات متحده مورد معامله قرار گرفته است که توسط 52 “حامی مالی” ارائه شده است. این ای.تی.اف1411   1.974 تریلیون دلار جذب کردند و 13 درصد از دارایی های خالص مدیریت شده توسط صندوق های مشترک بلندمدت، سایر ETF ها، صندوق های سرمایه گذاری بسته و تراست های سرمایه گذاری واحد را تشکیل می دادند – قدرتمندترین مدیران دارایی در ایالات متحده (شکل 3).

تقاضا برای ETF ها افزایش یافته است که به دلیل سهولت سرمایه گذاری (فقط به کارگزار خود بگویید چه می خواهید) و هزینه های پایین مشارکت در یک ETF افزایش یافته است. همانطور که در شکل 4 نشان داده شده است، اکثر ETFها شامل سهام با ارزش بالا و درآمد ثابت، از جمله اوراق خزانه، سایر اوراق قرضه و ارزهای خارجی هستند.

تصویری از انتشار سهام خالص ETFها، میلیاردها دلار، 2002-2014.

توجه: داده‌های ETFهایی که عمدتاً در سایر ETFها سرمایه‌گذاری می‌کنند، از کل خارج می‌شوند.

شکل 4- کل دارایی های خالص ETF ها در سهام داخلی با سرمایه بزرگ، میلیاردها دلار، دسامبر 2014

حجم معاملات ETF خارج از نمودار نیز در حال رشد بوده است. شکل 5 -میانگین حجم ماهانه معاملات ETF در صرافی Xetra Deutsche Borse را در 15 سال گذشته نشان می دهد.

شکل -5 -میانگین گردش مالی ماهانه ETF در Deutsche Borse Xetra

اگرچه گسترش ETF ها قطعا هزینه ها را کاهش داده و زندگی سرمایه گذاری بسیاری را بهبود بخشیده است، اما پیامدهای ناخواسته ای نیز به همراه داشته است. شایان ذکر است، محصولی که به عنوان یک سرمایه گذاری غیرفعال در نظر گرفته می شود، صرفاً ردیابی شاخص های ایجاد شده نیز می تواند در نوسانات شدید روزانه نقش داشته باشد. به گفته برخی از محققان، تکثیر ETF ها همزمانی بازده سهام را تسهیل می کند – شرایطی که در آن تنوع سبد سهام از پنجره خارج می شود زیرا قیمت همه سهام به طور همزمان به سمت جنوب حرکت می کند.

برخی از محققان استنباط می‌کنند که ETFها شوک‌ها را منتشر می‌کنند و باعث بی‌ثباتی در بازارها می‌شوند و بحث را در جهت نظریه سرریز اطلاعات قرار می‌دهند. دیگران تئوری های جایگزین رفتار ETF را پیشنهاد می کنند، مسئولیت ETF و اثر سقوط ناگهانی را بر عهده سازندگان بازار می گذارند. هنوز محققان دیگر به اصطلاح مدل‌های بتا هوشمند و ETFها را از جمله دلایل فلش_کرش می‌دانند.

چگونه ETF ها باعث فلش_کرش می شوند؟ برای مثال، بسیاری از ETF ها با استفاده از مشتقات دارایی های اساسی، مانند قراردادهای آتی و اختیار معامله، ایجاد می شوند، نه ابزارهایی که ETF ها برای ردیابی آن ها طراحی شده اند.

به این ترتیب، آنها تله های انفجاری بالقوه ای هستند که قرار گرفتن در معرض خطر کنترل نشده در بازارها از بین می رود. دفترچه های ETF معمولاً ترکیب یک ETF را به طور کلی ذکر می کنند، جزئیات اغلب مبهم هستند و برای مقاصد رقابتی تا حدی محرمانه نگهداری می شوند. درعوض، اکثر دفترچه های ETF حاوی متن زیر هستند: «خریداران مراقب باشید»:

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده این اوراق را تایید یا رد نکرده است یا صحت یا کفایت این دفترچه را تایید نکرده است. هر گونه نمایندگی خلاف آن جرم است. اوراق بهادار توسط شرکت بیمه سپرده فدرال یا هیچ آژانس دیگری از دولت ایالات متحده تضمین یا بیمه نمی شوند، و همچنین این واحدها سپرده ها یا تعهدات هیچ بانکی نیستند.

در حالی که چنین قرار گرفتن در معرض مشتقات، ساخت ETF را ارزان و آسان می کند، ارزیابی خطرات واقعی چنین ابزارهای غیر شفافی اصلاً ساده نیست. یک مقاله تحقیقاتی در سال 2014 نزدیک به 7000 ETF را مورد بررسی قرار داد و دریافت که تنها 11 درصد از ETF ها در 1 درصد میانگین بازده و نوسان واقعی هستند که برای بازتولید طراحی شده اند! به عبارت دیگر، تنها 89 درصد از تمام ETF ها کار خود را برای تکرار سبد ابزارهای مالی هدف خود انجام می دهند! مشخصات ریسک دقیق ETF ها معمولاً برای سرمایه گذاران قابل دسترسی نیست.

با این حال، سقوط های ناگهانی تحت تأثیر یک انفجار بالقوه یک ETF نیستند. در عصر تجارت الکترونیک، ETF ها هدف آربیتراژ آماری (stat-arb) هستند، تکنیکی که توسط معامله گران با فرکانس بالا و پایین به طور یکسان مورد استفاده قرار می گیرد. به طور خلاصه، یک استراتژی آماری به دنبال آربیتراژ “قانون یک قیمت” – یکی از ستون های مالی است.

قانون یک قیمت می گوید که در بازارهای کاملاً کارآمد، سبدی از اوراق بهادار، مثلاً S&P500، باید همان قیمتی را داشته باشد که ETF S&P 500 را در زمان واقعی ردیابی می کند.

اکثر بازارهای مدرن، اگرچه به سرعت به کارایی نزدیک می‌شوند، اما ناکارآمدی‌های موقتی را امکان‌پذیر می‌کنند – یعنی شرایطی که قیمت‌ها از مدل مبتنی بر معادله خود که قیمت سبد اوراق بهادار و ETF مربوطه را به هم مرتبط می‌کند، منحرف می‌شوند. چنین ناهنجاری‌هایی برای معامله‌گرانی که دارای فناوری فوق سریع هستند عالی هستند: هر کسی که ابتدا قیمت‌گذاری نادرست را شناسایی کند و آن را معامله کند و بیشترین درآمد را داشته باشد.

به عنوان مثال، فرض کنید سبد اوراق بهادار نماینده S&P 500 در مجموع قیمت نسبتاً پایین‌تری نسبت به ETF ردیابی S&P500 دارد (NYSE:SPY). از آنجایی که سبد و ETF باید از قانون یک قیمت پیروی کنند، دیر یا زود قیمت ها به تعادل می رسند.

در همین حال، یک معامله گر سریع می تواند سهام تک تک سهام S&P 500 را هجوم آورد و خرید کند، قیمت آنها را افزایش دهد، در حالی که همزمان ETF SPY را کوتاه بفروشد، قیمت آن را پایین بیاورد، و به طور موثر تعادل بین سبد و ETF را زودتر از زمان انجام دهد. آن را در غیر این صورت. پس از رسیدن به تعادل، معامله‌گر سریع موقعیت خود را نقد می‌کند و در طی چند میلی‌ثانیه یا ثانیه یا احتمالاً چند دقیقه به سود خالصی می‌رسد.

در حالی که در بیشتر مواقع، آربیتراژ آماری با وارد کردن سبدها و ETFهای مربوطه به تعادل قیمت، کارایی بازار را تسهیل می‌کند، در بسیاری از موارد وابستگی بازار به ETF ممکن است باعث سقوط ناگهانی شود.

سناریوی زیر را در نظر بگیرید: یکی از ابزارهای مالی در یک سبد که توسط یک ETF ردیابی می شود، سقوط شدیدی را تجربه می کند. معامله گران Stat-arb ETF را برای انعکاس قانون یک قیمت معامله می کنند. با این حال، هنگامی که قیمت ETF کاهش می یابد، نیروی جدیدی بر بازارها تأثیر می گذارد و به طور بالقوه باعث ایجاد سرایت گسترده در میان سایر ابزارهای مالی در بازارها می شود.

این نیروی جدید آربیتراژ کلان است. معامله‌گران و سیستم‌های آربیتراژ کلان اغلب برای ارزیابی قیمت اوراق بهادار عمده بر مدل عامل کلان تکیه می‌کنند. طبق مدل کلان، قیمت یک اوراق بهادار اصلی (در یک محدوده) به قیمت یک شاخص اصلی گره خورده است، که امروزه اغلب توسط یک ETF تقریب می شود، مانند شاخصی که S&P 500 را ردیابی می کند.

زمانی قیمت ETF بود. کاهش می‌یابد، اکثر اوراق بهادار در سبد اصلی توسط معامله‌گران کلان و الگوریتم‌ها تجدید ارزش‌گذاری می‌شوند و قیمت اکثر اوراق بهادار منفرد در سبد را پایین می‌آورند. این سبد اکنون یک بار دیگر زیر ETF مربوطه قیمت گذاری شده است!

در مرحله بعد، چرخه معیوب خود را تکرار می کند: ETF که سبد را ردیابی می کند به سمت پایین قیمت گذاری می شود و باعث قیمت گذاری مجدد کلان اوراق بهادار اساسی می شود. در چیزی که کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده در یکی از گزارش های خود در مورد سقوط ناگهانی در 6 می 2010، “اثر سیب زمینی داغ” نامیده است، قیمت تمام ابزارها در سراسر بازار در یک مارپیچ مرگ سقوط می کند و یک سقوط ناگهانی ایجاد می کند.

هنگامی که سقوط ناگهانی در یک بازار خاص شروع می شود، می تواند به سرعت به ابزارهای دیگر سرایت کند و بر بازارها در تمام طبقات دارایی و قاره ها تأثیر بگذارد. بازیابی می تواند به همان سرعت باشد: تنها چیزی که لازم است این است که یک شرکت یا سیستم در بازار متوجه پوچ بودن مصنوعی در سقوط فعلی و ارزش پایین اوراق بهادار شود تا شروع به خرید مجدد ابزارهای ارزان قیمت کند. تأثیر یک سقوط ناگهانی بر نوسانات بسیار طولانی‌تر است: افزایش نوسانات و «تزلزل» در بازارها ممکن است برای روزها و ماه‌ها پس از یک سقوط اساسی باقی بماند.

آیا گسترش ETFها در واقع فرکانس فلش_کرش را افزایش می دهد؟ شکل 6 اوج و فرود تعداد سقوط های ناگهانی در S&P 500 در سال را در برابر حجم معاملات سالانه در S&P500 ETF (NYSE:SPY) ترسیم می کند. همانطور که شکل 6 نشان می دهد، حجم SPY دقیقاً تعداد سقوط های ناگهانی را در یک سال معین از سال 2007 ردیابی می کند. در حالی که نمودار به تنهایی علیت حجم معاملات را مشخص نمی کند، این رابطه خود گویای آن است.

در عین حال، به نظر نمی رسد رشد کلی در معاملات S&P 500 نقشی در سقوط ناگهانی داشته باشد. همانطور که شکل 7 نشان می دهد، به نظر می رسد حجم سالانه سهام معامله شده شاخص S&P 500 نسبت به تعداد سقوط های ناگهانی در سال تاخیر دارد.

شکل .6 -تعداد سقوط ناگهانی در سال در S&P 500 ETF (NYSE:SPY) و حجم معاملات سالانه در S&P 500 ETF. به نظر می رسد تعداد سقوط های ناگهانی دقیقاً میزان صدا را در S&P 500 ETF دنبال می کند.

شکل 7- تعداد سقوط های ناگهانی در شاخص S&P 500 (نه ETF) و حجم سهم سالانه مربوطه در سهام شامل S&P 500. به نظر می رسد حجم معاملات S&P 500 نسبت به تعداد سقوط های ناگهانی عقب مانده است – به دنبال افزایش سقوط فلش، افزایش می یابد. .

آیا معامله‌گران و ماشین‌هایشان استفاده از ETF را در هنگام فلش_کرش انتخاب می‌کنند، و اگر چنین است، چرا؟ شاخه ای از تحقیقات حدس می زنند که ETF ها گزینه آسان تری برای معامله هستند، زمانی که نیاز فوری به انحلال موقعیت ها باشد. برخی از محققان بر مزایای نقدینگی ETF در مقایسه با سایر اشکال سرمایه گذاری تاکید کردند. در واقع، ETF ها اغلب در راه حل زیر مورد استفاده قرار می گیرند:

ابتدا هر چیزی را که دارای همبستگی نزدیک و نقدینگی بالایی با سبد هدف خود است بفروشید و سپس به آرامی موقعیت را مجدداً متعادل کنید تا کل مجموعه را خنثی کنید. با مشتقات و البته ETF های ساده می توان به اثر مطلوب دست یافت. به طور حکایتی، این تکنیک در صندوق‌های بازنشستگی، صندوق‌های تامینی، و سایر مؤسسات بزرگی که وظیفه حفاظت از سرمایه را بر عهده دارند، مؤثر واقع شده و محبوبیت پیدا کرده است.

با گذشت زمان، حجم معامله S&P 500 ETF (NYSE: SPY) به طور فزاینده ای با نوسانات نزولی روزانه ETF مرتبط شده است. شکل 6.8 همبستگی چرخشی 250 روزه نوسانات رو به پایین درون روز (کم روزانه در مقابل باز روزانه، بیان شده به صورت درصد) را در مقابل حجم روزانه برای همان روز نشان می دهد.

همانطور که شکل 8 نشان می دهد، در SPY، همبستگی تا 70- درصد کاهش یافته است، که حاکی از افزایش وابستگی بین پایین ترین سطح نسبی روزانه و حجم معامله است. همانطور که شکل 8 نیز نشان می‌دهد، این اثر در خود S&P 500 محسوس نیست، و به این معنی است که SPY در واقع به عنوان یک ابزار انحلال سریع در بازارهای در حال سقوط استفاده می‌شود.

وقتی حجم یک روز از نوسانات نزولی عقب می‌افتد، همبستگی‌ها کمتر مشخص می‌شوند، به این معنی که معاملات واقعاً در روز فروش متمرکز است. وقتی نوسانات نزولی از حجم معاملات عقب می‌افتد، این همبستگی‌ها تقریباً به کلی ناپدید می‌شوند – این حجم معاملات است که قیمت‌ها را پایین می‌آورد، نه نوسان.​

شکل .8 همبستگی چرخشی 250 روزه نوسانات نزولی روزانه (کم/باز -1) و حجم روزانه S&P 500 ETF (NYSE:SPY)

آیا وجود و رفتار ETF ها محدود به بازارهای سهام ایالات متحده است؟ دور از آن. قیمت اجزای تشکیل دهنده در شاخص اغلب ETF را دنبال می کرد. به عنوان مثال، اجزای اصلی GREK، یک ETF که اقتصاد یونان را دنبال می کند، از نزدیک این شاخص را دنبال می کنند.

آیا تحریم ETF ها راه حلی است؟ احتمالا نه. ETF ها روشی راحت و کاملاً شفاف برای تجارت پرتفوی اوراق بهادار ارائه می دهند. با این حال، مدیریت ریسک های ETF منطقه ای است که به سختی نمودار شده است. با توجه به این موضوع، برخی از محققان، مانند پروفسور مورین اوهارا از دانشگاه کرنل، پیشنهاد می‌کنند که ETFها باید به سبدهای ابزارهای پرمعامله محدود شوند.

سبدهای اوراق بهادار پرمعامله، که اغلب به عنوان نماینده ای برای بازار گسترده تر استفاده می شوند، که اغلب به عنوان عواملی در مدل های کلان استفاده می شوند و بنابراین به احتمال زیاد باعث سقوط در بازار می شوند.

و اگر ETF هایی مانند SPY ممنوع شوند چه می شود؟ در حال حاضر، SPY عملکرد مناسبی را ارائه می‌کند: ترکیب شاخص S&P 500 را ردیابی می‌کند و معامله‌گران Stat-arb و کلان کوتاه‌مدت را قادر می‌سازد تا فوراً به شاخص در جستجوی خود برای کسب سود سریع مراجعه کنند. با این حال، ممنوع کردن SPY، معامله‌گران Stat-arb و کلان را حذف نمی‌کند – به جای استفاده از یک SPY در دسترس برای محک زدن حرکات روزانه قیمت، معامله‌گران و الگوریتم‌های آنها در عوض ترکیب S&P 500 را دنبال می‌کنند.

پیاده سازی شبه SPY احتمالاً مستلزم حدود 100 خط کد است و به معامله گران اجازه می دهد تا استراتژی های فعلی خود را برای آینده قابل پیش بینی ادامه دهند. در واقع، ممنوع کردن هر نوع ETF احتمالاً منجر به ایجاد یک صنعت کلبه‌ای جدید از پروکسی‌های ETF مصنوعی می‌شود که به طور بالقوه در خارج از بورس معامله می‌شوند – یعنی خارج از مبادلات، بدون شفافیتی که در حال حاضر برای آنها فراهم شده است. بنابراین، ممنوع کردن ETF ها، همانطور که اوهارا پیشنهاد می کند، ممکن است اثر مطلوب را نداشته باشد.