ارتباط بین عرضه پول توسط بانک مرکزی با نرخ بهره و نرخ ارز

پول در اقتصاد بازار اهداف بسیاری را دنبال می کند، اما یکی از حیاتی ترین آنها تسهیل مبادله است. بدون پول، مبادله کالاها و خدمات به مراتب کمتر کارآمد خواهد بود. همانطور که فیلسوف بریتانیایی دیوید هیوم در اواسط قرن هجدهم بیان کرد، پول یکی از چرخ های تجارت نیست: پول مانند روغن است که حرکت چرخ ها را روان تر و آسان تر می کند.

اگر کشاورز بودید و گندم می کارید و می خواستید خانواده خود را برای شام بیرون ببرید، باید رستورانی پیدا می کردید که در ازای یک وعده غذایی، چند کیلو گندم بپذیرد. در غیر این صورت، باید بفهمید که صاحب رستوران چه می‌خواهد – مثلاً صندلی‌های جدید – و سپس یک مبل‌ساز پیدا کنید که حاضر باشد صندلی‌ها را با گندم عوض کند. و فکر کنید چه اتفاقی می‌افتد اگر سازنده مبلمان به گندم علاقه نداشته باشد، اما در عوض یک چکش جدید بخواهد.

واضح است که داشتن یک کالای مناسب که همه مایل بودند (یا ملزم به پذیرش آن) به عنوان پرداخت باشند، این فرآیند را بسیار ساده می کند. و دقیقاً به همین دلیل است که پول به عنوان وسیله مبادله در هر اقتصاد بازار در سراسر جهان استفاده می شود.

در یک اقتصاد پولی (که مردم با پول معامله می‌کنند)، هر کسی که بخواهد گندم شما را بخرد، فقط برای آن پول می‌پردازد و به شما امکان می‌دهد یک وعده غذایی در یک رستوران یا هر چیز دیگری که ممکن است بخواهید بخرید، تنها به شرط داشتن پول کافی برای پوشش دادن هزینه ها.

دولت‌های ملی، وظیفه تعریف پول در اقتصادشان را بر عهده گرفته‌اند . در نهایت، تقریباً هر دولت ملی نیز مسئولیت ایجاد واحد پولی خود را بر عهده گرفت، چه از طریق سکه یا چاپ آن.

پول و تأثیر آن بر نرخ بهره، نرخ مبادله و تورم اگرچه پول نقش حیاتی در تسهیل مبادله ایفا می کند، اما بر چندین متغیر نیز تأثیر می گذارد که مورد توجه اقتصاددانان کلان است:

نرخ بهره، نرخ ارز و سطح کل قیمت.

به معنای مهم، هر سه این متغیرها «قیمت» پول را تشکیل می‌دهند. نرخ بهره را می‌توان به‌عنوان قیمت نگهداری پول یا به‌عنوان هزینه صندوق‌های سرمایه‌گذاری در نظر گرفت.

به طور کلی، اکثر مردم ترجیح می‌دهند 100 دلار نقدی را الان دریافت کنند به جای اینکه  همان 100 دلار را در طول سال دریافت کنند. اقتصاددانان این مبادله را به عنوان “ارزش زمانی پول” توصیف می کنند. یک مصرف کننده ممکن است وام بگیرد (و موافقت کند که در آینده بهره آن را بپردازد) تا فوراً پول نقد دریافت کند.

شاید این مصرف کننده ترجیح می دهد که بلافاصله از یک تلویزیون جدید لذت ببرد تا اینکه یک سال قبل از لذت بردن از آن پس انداز کند. به طور مشابه، مدیران کسب‌وکار ممکن است ترجیح دهند از بانک وام بگیرند و با آن سرمایه گذاری کنند به جای اینکه در اوراق قرضه سرمایه گذاری نمایند.

هنگامی که نرخ بهره افزایش می یابد:

پول بدیهی است که هم برای افراد و هم برای شرکت ها گران تر می شود و بنابراین هزینه خرید امروز (نسبت به فردا یا سال آینده) افزایش می یابد. تا حدی به این دلایل، افزایش نرخ بهره تمایل به کاهش رشد تولید در اقتصاد دارد (با کاهش مصرف فعلی و سرمایه گذاری)، در حالی که کاهش نرخ بهره تمایل به تسریع رشد تولید (با تحریک مصرف و سرمایه گذاری جاری) دارد.

در این میان، نرخ تبدیل، صرفاً قیمت یک ارز بر حسب ارز دیگر است.

اگر برای خرید یک دلار 100 ین هزینه شود، نرخ مبادله ین- دلار 100 است. برعکس، نرخ تبدیل دلار به ین 0.01 است. اگر نرخ مبادله ین به دلار متعاقباً به 90 کاهش یابد، این بدان معناست که دلار کاهش یافته است (و ین افزایش یافته است)، زیرا اکنون برای خرید یک ین دلار بیشتری لازم است (و ین کمتری برای خرید یک دلار).

 وقتی نرخ ارز یک کشور کاهش می‌یابد:

خارجی‌ها خرید ارز آن کشور را ارزان‌تر می‌بینند که ممکن است آنها را به خرید بیشتر کالاهای کشور نیز سوق دهد. به همین دلیل است که کاهش نرخ ارز اغلب برای صادرات یک کشور مطلوب تلقی می شود.

با این حال، ناهار رایگان وجود ندارد. کاهش ارزش نرخ ارز همچنین به این معنی است که ارزهای خارجی (و در نتیجه کالاهای خارجی) برای شهروندان کشور گران‌تر به نظر می‌رسند و در نتیجه آنها را کاهش می‌دهد.

قدرت خرید کلی.

سطح کل قیمت (که گاهی اوقات به آن کاهش دهنده قیمت می گویند) کمی پیچیده تر است، زیرا قیمت هیچ چیز خاصی نیست. به طور کلی، سطح کل قیمت منعکس کننده میانگین قیمت همه کالاها و خدمات – یا حداقل زیرمجموعه وسیعی از کالاها و خدمات – از نظر پول است.

در یک اقتصاد سالم، قیمت پول کالاها و خدمات دائماً در حال تغییر است. در هر لحظه ممکن است برخی در حال افزایش و برخی دیگر در حال سقوط باشند. به عنوان مثال، قیمت شیر ​​ممکن است در حال افزایش باشد در حالی که قیمت کامپیوترها در حال کاهش است.

با این حال، مواقعی وجود دارد که می توان روند همه (یا حداقل بیشتر) قیمت ها را تشخیص داد. در دوره‌ای از تورم، زمانی که سطح کل قیمت‌ها در حال افزایش است، بیشتر قیمت‌ها تمایل به افزایش دارند، اگرچه برخی به ناچار بیشتر از بقیه افزایش می‌یابند.

در مقابل، در یک دوره کاهش تورم، زمانی که سطح کل قیمت ها در حال کاهش است، بیشتر قیمت ها تمایل به کاهش دارند، اگرچه دوباره برخی از آنها بیشتر از بقیه کاهش می یابند.

دیدن اینکه ارزش – یا قیمت – پول از نظر کالاها و خدمات دقیقاً در جهت مخالف سطح قیمت کل حرکت می‌کند، دشوار نیست. هنگامی که سطح قیمت ها افزایش می یابد (در دوره تورم)، ارزش پول کاهش می یابد. و هنگامی که سطح قیمت کاهش می یابد (در دوره کاهش تورم)، ارزش پول افزایش می یابد.

بانک مرکزی یک کشور می تواند با چاپ ارز بیشتر و تزریق آن به اقتصاد، عرضه پول را افزایش دهد. عرضه پول کشور افزایش می یابد، اقتصاددانان انتظار دارند نرخ ارز کشور کاهش یابد.

تعیین نرخ ارز، مانند تعیین نرخ بهره، موضوعی بسیار دشوار و بحث برانگیز است.بنابراین نمی توان همه نظریه های مختلف را در اینجا بررسی کرد. با این حال، بار دیگر، فکر کردن به عرضه و تقاضا راحت است. هر چیزی که بر عرضه یا تقاضای یک ارز تأثیر بگذارد، بر نرخ ارز آن تأثیر خواهد گذاشت.

اگر تاکید جدید بر کیفیت در تولید ایالات متحده باعث جذابیت بیشتر کالاهای آمریکایی در سراسر جهان شود، احتمالاً تقاضا برای دلار آمریکا افزایش می یابد (از آنجایی که برای خرید کالاهای آمریکایی به دلار نیاز است) و این باعث افزایش ارزش دلار می شود. .

در سمت عرضه، اگر مقدار دلار در گردش نسبت به سایر ارزها افزایش یابد، ارز بیشتر و تزریق آن به اقتصاد افزایش می یابد. زمانی که عرضه پول افزایش می یابد، اقتصاددانان معمولا انتظار دارند نرخ بهره کاهش یابد.

همانطور که قیمت جهانی نفت زمانی که مقدار بیشتری از آن از خاورمیانه پمپاژ می شود کاهش می یابد، قیمت به دست آوردن پول (نرخ بهره) نیز زمانی کاهش می یابد که بانک مرکزی پول بیشتری را به اقتصاد داخلی تزریق کند.

به طور مشابه، زمانی که عرضه پول یک کشور افزایش می یابد، اقتصاددانان عموماً انتظار دارند که نرخ ارز کشور کاهش یابد. تعیین نرخ ارز نیز مانند تعیین نرخ بهره است.

موضوع بسیار دشوار و بحث برانگیز بنابراین نمی توان همه نظریه های مختلف را در اینجا بررسی کرد. با این حال، بار دیگر، فکر کردن به عرضه و تقاضا راحت است.

هر چیزی که بر عرضه یا تقاضای یک ارز تأثیر بگذارد، بر نرخ ارز آن تأثیر خواهد گذاشت. اگر تاکید جدید بر کیفیت در ساخت ایالات متحده باعث جذابیت بیشتر کالاهای آمریکایی در سراسر جهان شود، احتمالاً تقاضا برای دلار آمریکا افزایش می یابد (از آنجایی که برای خرید کالاهای آمریکایی به دلار نیاز است) و این باعث افزایش ارزش دلار می شود. . در سمت عرضه، اگر مقدار دلار در گردش نسبت به سایر ارزها افزایش یابد، قیمت آن بر حسب سایر ارزها  است.

سطح و رابطه آن با پول اقتصاددانان به طور کلی افزایش در عرضه پول – و به ویژه افزایش زیاد در عرضه پول – را تورم زا می دانند.

به عبارت دیگر، رشد پول باعث افزایش سطح قیمت می شود. مصرف کنندگان با پول نقد بیشتر در جیب و حساب های بانکی خود، اغلب دلایل جدیدی برای خرید چیزها پیدا می کنند. اما تا زمانی که عرضه کالاها و خدمات در این مدت افزایش نیافته باشد، تقاضای فزاینده مصرف کنندگان برای محصولات به سادگی قیمت ها را افزایش می دهد و در نتیجه تورم را تحریک می کند. اقتصاددانان گاهی اوقات می‌گویند که تورم زمانی افزایش می‌یابد که «پول بیش از حد به دنبال کالاهای کم است».

به طور جداگانه، هر یک از این روابط علی نسبتاً واضح است. هر یک نیز متقارن هستند: در حالی که افزایش عرضه پول تمایل به کاهش نرخ بهره، کاهش ارزش مبادله و افزایش سطح قیمت دارد، کاهش عرضه پول تمایل به افزایش نرخ بهره را دارد.

اگر به کلان علاقه دارید، این پست را هم ببینید: اقتصاد کلان به زبان ساده : تولید ناخالص ملی GDP چیست؟